شهید جمهور بخش دوم

#شهید_جمهور بخش دوم
ترجیع بند: می‌دانم آنچه اکنون می‌نگارم منتقد و مخالف خواهد داشت و چه بهتر که دارد؛ چرا که در بوته نقد است که سره از ناسره تفکیک می شود و پاکی از ناپاکی سوا.
#دولت_سیزده ، چه ترکیب ادبی معناداری، دولتی که می‌تواند نقطه عطفی در تاریخ ایران باشد. دولتی که نشان داد می‌توان امورات مملکت را پیش برد اما ذلیل #کبود_چشم های غربی نبود. می‌توان فرصت‌ها را چه سیاسی و چه اقتصادی در شرق عالم هم جست و به خوبی از آنها بهره برد. می‌توان #کمونیست و #کاپیتالیست نبود و عزتمند ماند و می‌توان با جغرافیای فیزیکی بسیار محدود، جغرافیای انسانی، سیاسی و عقیدتی بسیار بسیار گسترده‌ای داشت. دولتی که نشان داد حتی دشمنانش هم ناچار به پذیرش قدرت ایران و هماهنگی با آن در پیشبرد فضای خاورمیانه، قلب انرژی دنیا، هستند. دولتی که سختی معیشت هموطنان را درک و برای بهبود ولو محدود تلاش می‌کرد اما به بهانه تأمین رفاه عمومی #عزت_ایرانی را پای مناسبات سیاسی بین‌المللی قربانی نکرد. حرفهایم شعاری شده، می‌دانم اما مگر بد است!؟ کدام حکومت را سراغ دارید که ذهن مردمانش را به لطف شبکه‌های اجتماعی خارجی با این شدت و حدت آلوده و مسموم کنند و در مملکت آشوب بپاسازند و سناریوهای #کشته_سازی راه بیاندازند و آن مملکت سرپا بماند؟ از #انقلاب‌های_رنگین در اروپای شرقی خیلی نگذشته است. بروید و درباره‌شان مطالعه کنید. اما ایران ما در ماجراهای یکی دو سال گذشته به سرنوشت آنها دچار نشد؛ چرا! شاید منتقدان و مخالفانی بگویند به دلیل سرکوبگری، اما من مخالفم. به شخصه معتقدم هیجانات آن دوران پشتوانه ملی نداشت. به مرور مشخص شد کسانی که از این ماجرا بهره می‌برند کیستند و هدفشان چیست؛ #نوکیسه های آن‌ور آبی و #تجزیه_طلبان و اپوزیسیونی که حتی نتوانستند چند صباحی با هم کنار بیایند! ظریفی می‌گفت "انگار فقط این ماجرا برای آن بود که بچه من کشته شود" و در کمال تاسف باید بگویم، بله، آن جوان و بسیاری دیگر قربانی مطامع کسانی شد که از این آتش، سهم کبابشان را می‌خواستند؛ و الّا هیچکدامشان برای فردای براندازی برنامه‌ای نداشتند. اما دولت سیزدهم سوای تمام حوادث در مسیر بهبود پیش می‌رفت، چه باآشوب و چه بی‌آشوب